Je ziet ze steeds meer in de koeling of het vriesvak van winkels liggen: allerlei ijssoorten gemaakt of gemend met alcoholhoudende drank. Of het nu schepijs met Baileys is, een waterijsje van Radler of een frozen cocktail met Mojito. De regelgeving rondom ijsjes met alcohol is echter verwarrend. Valt een ijsje met daarin alcohol onder de Alcoholwet of niet?
Definitie volgens de Alcoholwet
In de Alcoholwet staat de begripsbepaling van alcoholhoudende drank: “de drank die bij een temperatuur van twintig graden Celsius voor meer dan een half volumeprocent uit alcohol bestaat’’. Als een drank meer dan 0,5 volumeprocenten alcohol bevat valt deze onder de Alcoholwet. Maar is een ijsje een drank?
Wat exact een drank is, is in de Alcoholwet niet nader gedefinieerd. Volgens het woordenboek van “Van Dale” is een drank (de; m; meervoud: dranken): “alles wat je drinkt”
Een ijsje met óf zonder alcohol daarin is bedoeld om te worden opgegeten en niet om op te drinken. Daarmee kun je concluderen dat dit niet een drank is zoals bedoeld in de begripsbepaling van de Alcoholwet.
Leeftijdsaanduiding
Bij veel winkels ligt het ijs met alcohol toch in een ander vak of schap en staat er een leeftijdsaanduiding met “geen alcohol onder de 18 jaar” bij. De fabrikanten van schep- of waterijs hebben het veelal ook op de verpakking vermeld staan. Sommige ondernemers verkopen het bewust ook niet aan minderjarige. Dat gebeurt meer vanuit de gedachte dat we minderjarige, ook in de vorm van etenswaren, willen beschermen tegen het innemen van alcohol dan dat dit gebeurt op basis van wet- en regelgeving. Immers is voor de verkoop van (etens)waren met alcohol onder de Warenwet geen leeftijdsgrens opgenomen.
Het Nederlands Instituut voor Alcoholbeleid (STAP) pleite in 2018 al voor meer duidelijkheid en wil dat alle producten met meer dan 0,5% alcohol onder de Alcoholwet (toen nog Drank- en Horecawet) vallen.